Przeznaczenie systemu

Przeznaczenie systemu

   Ze względu na stopień zaawansowania przedstawiona tu płyta raczej nie nadaje się do użytku przez początkującego użytkownika. O ile średnio doświadczony projektant wirtualnych komponentów jest w stanie uruchomić niektóre z jej interfejsów, to w przypadku najbardziej wydajnej konfiguracji koszt tylko jednego układu FPGA to około 52.000 PLN. Na szczęście układ nadzorujący w wersji minimalnej to wydatek rzędu 6.000 PLN. Z takim układem, ale i z PCB oraz innymi zamontowanymi elementami można obsłużyć prawie wszystkie interfejsy znajdujące się na płycie. Pomijając kwestie finansowe i koncentrując się na projekcie płyty warto przedstawić ten projekt jako bardzo krótki raport z projektowania tego typu urządzeń.

   Aby wykonać tego typu projekt potrzebne jest doświadczenie. Poza doświadczeniem bez którego trudno zaprojektować ta płytę potrzebny jest również odpowiedni komputer oraz oprogramowanie. Niestety nie zostanie tu dostarczony dowód na to, że aby zrealizować taki projekt trzeba wydać 10 tysięcy na sprzęt i 500 tyś na odpowiednie oprogramowanie. Owszem, jeżeli jest potrzeba zrobić to szybko oraz wymagane są dodatkowe analizy potrzebne do masowej produkcji projektu to koszt taki należy ponieść. W tym przypadku w projekcie najważniejsza była wydajność rozwiązania i jego niezawodność. Dlatego też nie koncentrowano się na okrojeniu ilości elementów do minimum, a starano się zapewnić pewien zapas, który powoduje, że wprawdzie koszt jednostkowy płyty wzrasta, jednak nie jest wymagane przeprowadzanie dodatkowych testów wymaganych przy projektowaniu płyt jak najtańszych.

   Projekt został zrealizowany w oparciu o oprogramowanie Protel99SE z 1999 roku i na średniej klasie komputerze PC. Dosiadczonego projektanta może zdziwić ten wybór. Owszem. Dlaczego właśnie tak? Jest to spowodowane kilkoma czynnikami:

• Projekt musiał być zrealizowany na oprogramowaniu które dostarcza zleceniodawca.
• Najważniejszy czynnik. Przy bardzo skomplikowanych projektach projektant musi ufać danemu oprogramowaniu, co w praktyce sprowadza się do dogłębnej znajomości oferowanych przez program funkcji ale i znajomości błędów znajdujących się w programie. W tym przypadku ten czynnik okazał się decydujący. Dlatego też, zamiast najnowszej wersji oprogramowania wybrano wersję pewną ale oczywiście pozbawioną wielu przydatnych funkcji oferowanych przez najnowsze oprogramowanie tej firmy

   W wybranym oprogramowaniu nie korzystano z żadnych dostępnych funkcji symulacyjnych, autoplacer'a ani autorouter'a. Z tego to powodu projekt wymagał wykonania ponad 1.500.000 kliknięć na klawiaturze oraz myszy. W skład projektu weszły bowiem wielokrotne routowania tej samej ścieżki ale i dodatkowe prace związane z opracowaniem programów korygujących umożliwiająch zapewnienie Signal Integrity płyty.